7 Temmuz 2013 Pazar

ZEYTINIM (Bir Pazar Yazisi)




Karasal iklimin sürdügü bir cografyada yasamamdan dolayi Akdeniz ve Ege iklimine hasret kaliyorum. Cennet ülkemin mavi denizlerini ve yesil bitki örtüsünü ancak televizyondan ve resimlerden görerek özlemimi bir nebze gideriyorum. Hatta kücük bir zeytin fidani alip onu balkonumda saksida yetistirmeye calisiyorum.
Gectigimiz kis soguk bir gece eksi 20 derecede onu disarida unuttugumda onu kaybettim. O gece yedigi soguktan etkilenen zeytinim iki gün icinde yapraklarini karartip, kurutup dökerek beni tarifsiz acilara bogdu. Gözüm gibi baktigim, suyunu ve günesini eksik etmedigim zeytinim benim kisa süreli bir dalginligimin kurbani olmus ve dis etkilere maruz kalarak bünyesinde tamiri olanaksiz zararlara ugramisti. Gelisimini ve savunmasini saglayan yapraklarini kaybetmis, hayata küsmüs ve belki de ölüme razi olmustu. Kurumaya yüz tutmus gövdesi ve incecik dallari ciplak, cizcibildak kalmis, yasama umudu kalmayip saksidan sökülerek cöpe atilacagi günü bekliyordu.
Ama benim vatan ve sicak Akdeniz iklimlerine olan özlemim onu hemen firlatip atmama engel oluyordu. Pes etmedim ve onu her gün günese cikarip suyunu verdim. Beni duymadigini bildigim halde onunla konustum, sevgi sözcükleri söyledim. Karsisina gecip bir daha asla onu sahipsiz ve korumasiz birakmayacagima dair yeminler ettim. Yaptigim hatayi nasil telafi edecegimi bilemiyordum ama, onu kaybetme korkusu benim gereken dersi almama yeterli olmustu.
Aylar sonra bir gün, yani bugün, sanki benim pismanliklarimi görmüs, sevgi sözcüklerimi duymus gibi neredeyse tüm dallarindan yeni yeni filizler patlamaya basladi. Zeytinim tekrar yeseriyor ve yasama tutunmaya calisiyordu. Umudum coskuya dönüstü, gelecege yönelik sözler mirildanmaya basladim. Bir daha asla onu sevgisiz ve korumasiz birakmayacagima dair söz verdim.
Bugün 12 Haziran 2011...Yeni ve taptaze umutlarin yeserdigi, güzel ve bereketli günlerin müjdecisi aydinlik yarinlarin ilk günü olsun. Gece bitsin, günes dogsun, ve hem zeytinimi hem de güzel ülkemi umut ve mutluluk dolu yarinlara tasisin.
Mustafa Gencoglu

Hiç yorum yok: